Hatten

Jakob Sande / Dikt i samling / Storm frå vest HATTEN 
Den gong eg i Bergen tente, og smaug som ein tjuvkjend katt, då såg eg ein smellvakker jente som lo åt min gamle hatt.
 Då vart eg so sår for bringa, og harmen i huga valt, men her lyt eg sinne mitt tvinga, og bite det i meg alt.
 
Eg kunne kje spenna og slå ho, og syna ho blankslipt stål, eg kunne kje bruka meg på ho, med skjellsord på bondemål.
 

Og sorgfull med hatten i handa eg ned i mot sjøen smatt. Der sat eg um kvelden på stranda og gret i min gamle hatt.
Jakob Sande ♥